“İstanbul’da ne arıyorum?” sorusunu sormaya başladım kendime ilkin. Sonra, üzerinde çalıştığım projenin bitmek üzere olduğunu ve yeni bir iş arayışının/anlaşmasının eşiğinde olduğumu hatırladım ve nihayetinde “Neden olmasın?” dedim kendime. Burada yeni bir yaşama başlamak, yeni ve kolay yaşamak, neden olmasın? Zeliha’ya açtım düşüncemi ve bir de beni bu tatile zorla çıkarmayı başaran Sevim’e. Sevim’in gözlerindeki şaşkın bakışı unutamam, ama buraları fethetmiş o muhteşem kadın hemen destek verdi fikrime. Tatil bitip de geri döndüğümde kararımı vermiştim ve hemen işimle ilgili tasfiye işlemlerime başlamak isteğindeydim. Kararımı anlattığım çok yakın dostlarım beni tatil sarhoşluğu içinde zannettiler. Bir kaç gün sonra şehrin temposunun bana bu güzellikleri unutturacağına emindiler. “Herkesin aklından geçer bu düşünceler ama sonra durulursun, unutursun” dediler. Oysa ben, sırtındaki çam ormanlı sarp kaya dağı ve önündeki küçük körfeziyle beni içine almış o beldeye, âşık olmuştum. Aşkın en korkuncunu insana değil de mekâna duyacağımı bilmiyordum oraya gidene kadar.
PDF olarak indirmek için: Masalları erkekler mi yazar anne?