1960 Haziran’ında İstanbul Levent’te doğdu. Çocukluğunda komşusu ile evde, el yapımı dergiler hazırlardı. Resim yapmayı ve yazı yazmayı o yıllardan başlayarak hayatının önemli bir yol arkadaşı yaptı.
Fen okuyup, fen alanında çalışırken kalbi hep edebiyat ve sosyal bilimlerde kaldı. Boğaziçi Üniversitesi Bilgisayar programcılığında tamamladığı tahsil hayatını takip eden on altı yıllık meslek yaşamını tatilde aldığı ani bir kararla durdurdu. Aynı kararla doğduğu, büyüdüğü şehri de bıraktı. Soluğu o tatil beldesinde aldı, oraya yerleşti. Ev yaptı. Köyde yaşamayı deneyimledi. Verdiği karar, yaptığı seçim, yaşadıkları, kitaba dönüştü.
“Masalları erkekler mi yazar anne?” 2008 Ağustos’unda yayınlandı.
2009 Mart ayında evinin yanmasından sonra, bir yıl gezgin olarak yaşamayı seçti. Hayatına uzaklaşarak bakmayı istedi bu kez ve Yeni Zelanda’da yaşadı bir süreliğine. Kalabalıklardan uzak bir köyde yaşadığı uzun yılların ardından, dünyanın izole kalmış ülkesi Yeni Zelanda’nın durumunun kendi durumuyla paralelliği, yazarın üzerinde büyük etki bıraktı.
“Küllerinden doğan ben oldum” isimli ikinci kitabında yangın sonrası hayata verdiği tepkiyi anlattı.
Üçüncü kitabı “Bazen uzaklaşmak gerekir yakınlaşmak için”de Yeni Zelanda’yı anlatırken, Türkiye’nin üzeri örtülmüş bilgilerinin içinde buldu kendini. Şimdilerde, sözlü tarih çalışmaları ile hazırladığı aile tarihi projeleriyle ilgileniyor.
Hayatının en önemli kazanımı 1982 doğumlu oğludur.
Fotoğraf: Yılmaz Uslu